مدیریت عاشورایی

همایش های بزرگ الهی و: سمینار ها و گفتگوها و تریبون آزاد انفرادی و جمعی، دائما در حال برگزاری است. و ما در ان شرکت می کنیم و: خود را به نفهمی می زنیم. در اولین فراخوان، در عالم ذر، خداوند از ما خواست که شهادت بدهیم: او تنها پروردگار ماست. و ما کسی جز او را نخواهیم پرستید: (ما خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْإِنْسَ إِلَّا لِیَعْبُدُونِ) از همه ماها سوال کرد: آیا پروردگار شما نیستیم؟ ما در عالم خلسه، شیرینی و جذبه الهی گفتیم بله! ولی وقتی به دنیا رسیدیم و: چشممان به قدرت و ثروت افتاد، فراموش کردیم (وَضَرَبَ لَنَا مَثَلًا وَنَسِیَ خَلْقَهُ) لذا خدا هم ما را انسان نامید! و بجای آدم خطاب کرد: (ایهالانسان!) ای فراموشکار! بعد که  خطاب خدا را شنیدیم، به مقام بشریت! رسیدیم. و نام حضرت آدم شد ابوالبشر! کسی که بشارت خدا را شنید. اما چه کرد؟ (لم نجد له عزما!)حرفها را شنید ولی پشت گوش انداخت(کِتَابَ اللَّهِ وَرَاءَ ظُهُورِهِمْ ) اما نه، باز کسانی بودند که ظهور را باور کردند. و درانتظار ظهور ماندند. همه این فراز و نشیب ها برای نتیجه فراخوان دوم بود: که شیطان بر آدم سجده نکرد. و خداوند فرمود از او تبعیت نکنید، که او دشمن شماست.  و آدمی در کل زندگی اش با شیطان در افتاد. اما همگی تسلیم شیطان شدند. و خدا تنها ماند. وحده  وحده! پس به کمک آدمیزاد آمد(انجز وعده و نصر عبده) نبوت را خلق کرد: امامت و ولایت. و برانسان منت گذاشت و او را هدایت کرد. همه اینها بصورت گفتگوی کنفرانسی! و با حضور همه انسان های طول تاریخ است. خداوند همیشه بندگانش را باهم، خطاب کرده! چون عادل است. نمی خواهد کسی ندانسته: به خطا بیافتد. مثلا در آیات مربوط به یهودیان، همیشه یهودیان امروزی را خطاب قرار می دهد: و می فرماید , ...ادامه مطلب